نانوپوشش ها

پوشش های ضد فرابنفش

علاوه برلزوم محافظت پوست انسان از پرتوهای فرابنفش حفاظت در برابر این پرتوهای زیان بار خورشید از جنبه های مطلوب در معماری نیز به حساب می آید.

چوب و دیگر سطوح رنگی پس از اینکه مدتی زیر تابش این اشعه ها بمانندبه شکل قابل توجهی تغییر رنگ داده رنگ دانه و کیفیت رنگشان تغییرات زیادی کرده و به احتمال زیاد از کیفیت مطلوب دور می شوند.

افزون بر این ویژگی های بصری و زیباییشناختی خود مصالح هم از این پرتوهای زیان بار آسیب می بینند.

این نانوپوشش ها نه تنها جلوه وکیفیت ظاهری مواد و مصالح را دستخوش تغییر می کند بلکه بر پایایی و دوام آن ها نیز تاثیر بسزایی خواهد داشت.

این دلایل لزوم حفاظت محتویات ساختمان از تابش طیف فرابنفش نور خورشید بوده و است.

در حالت کلی دو نوع محافظت در برابر امواج ماورابنفش وجود دارد که هر دوی آن ها مبتنی بر سازو کارهای آلی بوده و نیازمند ادوات و تجهیزات کمکی هستند.

• یک روش استفاده از جاذب های فرابنفش است که وظیفه آن ها فیلتر کردن امواج مضر فرابنفش پیش از تماس آن ها با مواد و مصالح است. بدین ترتیب این لایه جاذب باید به عنوان بیرونی ترین لایه استفاده شده و معمولا به شکل یک لایه لاک محافظ است.
• روش دوم مبتنی بر استفاده از آنچه است که به اصطلاح «رباینده های رادیکال آزاد» نامید می شوند. این روش کاملا بر خلاف روش پیشین است درمراحل بعدی عمل می کند نه به عنوان یک سپر حائل بین نور و جسم رادیکال ها یا آزاد یاد شده از فساد و تباهی بیشتر در موادی که پیش از این از پرتوهای فرابنفش آسیب دیده اند پیشگیری می کنند.

این عمل به واسطه واکنش نشان دادن رادیکال های آزاد شکل گرفته و تبدیل کردن مواد به مواد مرکب خنثی و غیر فعال انجام می شود.

این گونه مواد افزودنی معمولا در خود مواد و مصالح تلقیح می شوند نه به صورت پوشش و روکشی بر روی آن ها.

پوشش های ضد نقش و ضد نوشتار (ضد دیوار نویسی)

پوشش های ضد نقش که بر روی سطوح اعمال می شود برای کاهش چسبندگی مواد به کار رفته برای نوشتن یا کشیدن تصویر بر روی سطوح است.

این نانوپوشش ها مدت زیادی است که به بازار عرضه شده و از آن ها در محل های مختلفی استفاده می شود اما دارای دو ضعف بزرگ هستند.

نخست اینکه لایه محافظ قابل برداشتن نیست و دوم اینکه مواد به کار رفته در این پوشش ها کاملاآب بند بوده و در برابر نم نفوذ پذیر نیستند.

عملکردی که از این پوشش های ضد انتظار می رود این است که نقش محافظ را برای سطوح نما ایجاد کنند تا از ترسیم شدن نوشته ها یا تصویرهای نا مناسب بر روی نمای ساختمان ها یا دیگر مستحدثات (مانند دیوارهای حائل صوتی دیوارهای کناره راه و پایه پل ها) پیشگیری شود.

به ویژه در کشور ما که متاسفانه بسیاری از آثار تاریخی دستخوش ترسیم ها و نوشته های نا مناسب بر پیکره خود می شوند.

این پوشش  می تواند  نقش پر رنگی داشته باشد. البته زمینه های عملکردی متعددی را می توان برای این نوع پوشش متصور شد چه برای حفاظت از بناهای قدیمی و ساختمان های موجود و چه ساختمان های جدید در حال احداث کارخانه های تولید این پوشش ها با چالشی مداوم مواجهند.

از یک سو این کارخانه ها به دنبال این هستند که وضعیت نقش ناپذیری سطوح را بهبود بخشند حال آنکه ار دیگر سو تولید کنندگان افشانه ها (اسپری) به دنبال تولید افشانه هایی هستند که قابلیت چسبندگی بهتری به سطوح داشته باشند.

در حالت کلی مواد به کار رفته در افشانه ها اغلب از نظر شیمیایی خورنده و مهاجم هستند.

پوشش های ضد خش و ضد سایش

یکی دیگر از ویژگی های جالب دستاورد فناوری نانوپوشش ها این است که می توان مقاومت سطوح را نسبت به خط افتادن و سایش افزایش داد بدون آنکه نیاز به کاستن از شفافیت آن ها باشد.

مقاومت نسبت به سایش و خط و خش یکی از ویژگی های بسیار مطلوبی است که به واسطه اعمال پوشش ها و روکش هایی بر روی سطوح مختلف از جمله چوب. فلزات. سرامیکو غیره میسر می شود. تا کنون پوشش ایده آلی که همه ویژگی های مطلوب را دارا باشد ابداع نشده است.

دو ویژگی اصلی وجود دارد که معمولا سازندگان پوشش ها بر روی یکی از آن ها تمرکز می کنند یکی وجود لایه های خود ترمیم شونده است که کمتر در معرض سایش و خط افتادگی قرار می گیرند.

رویکرد دم مبتنی بر استفاده از لایه های صلب و خشک شیشه مانندی است که در برابر خط افتادگی مقاوم بوده و به راحتی خط بر نمی دارند.

آنچه که شرکت های تولید کننده انواع روکش ها (با هر کدام از رویکردها) بر سر آن رقابت دارند افزایش شفافیت و نور گذرانی پوشش هاست.

گردآوری:کیوسک نانو