نانو ذرات لیپیدی جامد

نانو ذرات لیپیدی جامد

نانو ذرات لیپید جامد و حامل‌های لیپیدی نانوساختاربرای اولین بار در صنایع دارویی به عنوان سیستم‌های انتقال دارویی نوین به کار برده شدند.

نانوذرات لیپیدی جامد ساختارهایی با اندازه ی کمتر از یک میکرومتر هستند.

در تهیه ی این ذرات از ترکیبات زیست تخریب پذیر مانند لیپیدهای زیستی استفاده می شود.

روش های تهیه ی این ساختارها آسان است و با کمک امولسیون سازی معمول نیز قابل اجرا است.

این ساختارها را می توان در فرمولاسیون های دارویی نظیر فرم های پوستی بکار برد.

نانوذرات لیپیدی جامد برای اولین بار در سال 1991 به عنوان جایگزینی برای حامل های کلوئیدی معمولی معرفی شد.

• مزایای نانوذرات لیپیدی جامد• رهاسازی دارو به صورت هدفمند
  • زیست سازگاری مناسب
  • افزایش پایداری فرمولاسیون های دارویی
  • افزایش محتوای دارویی
  • آسان بودن استریل کردن فرمولاسیون های تهیه شده
  • محافظت شیمیایی از ماده ی موجود در نانوذره ی لیپیدی جامد

عوامل موثر بر نانوذرات لیپیدی جامد

• اثر لیپید:
اگر در ساخت نانوذرات از لیپیدهایی با نقطه ذوب بالاتر استفاده شود، اندازه ی ذرات بزرگ تر خواهد شد.

نوع لیپید بر تشکیل امولسیون، شکل بلوری لیپید و حتی سرعت بلوری شدن و در نتیجه اندازه موثر خواهد بود.

• اثر امولسیون کننده:

غلظت امولسیون کننده به طور قابل ملاحظه ای بر اندازه ی نانوذرات لیپیدی جامد موثر است.

در کل، اندازههای کوچکتر ذرات وقتی دیده می شود که نسبت امولسیون کننده به لیپید بالاتر باشد.

با کاهش غلظت امولسیون کننده در طول زمان نگهداری ذرات، اندازه ی ذرات افزایش می یابد.

امولسیون کننده ها باعث کاهش کشش سطحی بین سطح ذرات می شوند.

معایب نانوذرات لیپیدی جامد

 روش ساخت

با استفاده از روش هموژنایز کردن داغ و استفاده از فراصوت که روش های رایج در تهیه ی نانوذرات لیپیدی جامد هستند، احتمال ایجاد رادیکال های آزاد و تخریب لیپید افزایش می یابد.

در این بین وزن و ساختارمولکولی لیپید مورد استفاده و ماده ی فعال مورد نظر اهمیت دارد.

ترکیباتی با وزن مولکولی بالا و زنجیره ی طولانی نسبت به مولکول هایی با وزن مولکولی کم و شکل کروی حساس تر هستند.

 تغییرات ساختار بلوری لیپید

در طول نگهداری نانوذرات احتمال تغییر شبکه ی بلوری برای رسیدن به حالت پایدارتر وجود دارد.

لیپیدها ساختارهای بلوری مختلفی دارند و هر کدام از این ساختارهاتوانایی بارگیری مقادیر متفاوتی از ماده ی فعال مورد نظر را دارا می باشند.

در نتیجه با تغییر ساختار بلور احتمال رسوب دادن و جدا شدن ماده ی فعال وجود دارد.

پدیده ی تشکیل ژل

تشکیل ژل بر اثر تبدیل نانوذرات با گرانروی کم به ساختار ژل مانند با گرانروی بالا رخ می دهد.

این پدیده اغلب بسیار سریع اتفاق می افتد و بازگشت پذیر نیست.

احتمال تشکیل ژل با افزایش دما، افزایش غلظت لیپید و تابش نور افزایش می یابد.