پتانسیل دوگانه نانواکسید آهن بر روی جنین

پتانسیل دوگانه نانو اکسید آهن بر روی جنین

امروزه فناوری نانو و استفاده از نانو مواد رواج بسیار زیادی یافته است. نانو اکسید آهن به دلیل خاصیت مغناطیسی کاربرد بسیاری در پزشکی، داروسازی و روش‌های تشخیص مولکولی دارد.

نانو مواد به دلیل اندازه‌ بسیار کوچک خود می‌توانند از جفت عبور کنند و موجب ایجاد تغییراتی در جنین شوند.

به همین دلیل محققان توجه ویژه‌ای به بررسی اثرات این مواد ریز، ولی کاربردی دارند.

کاربردهای نانو اکسید آهن یک نانو ماده‌ فلزی:

•  در پزشکی
• داروسازی
•  روش‌های تشخیصی مثل MRI

همچنین از نانو اکسید آهن می‌توان در انتقال داروهای شیمی‌درمانی، پروتئین‌ها و ژن‌ها به سلول یا بافت مشخص استفاده کرد.

نانو مواد به دلیل اندازه‌ کوچک، قادرند به سرعت وارد جریان خون شوند.

از غشای سلول‌ها و دیگر موانع بدن که از ورود مواد خارجی جلوگیری می‌کنند، عبور کنند.

جفت و سد خونی-بیضه‌ای نمونه‌هایی از این موانع زیستی بدن هستند که نانو مواد توانایی عبور از آن‌ها را دارند.

گاهی آسیب‌هایی که در زمان رشد و نمو جنین ایجاد می‌شود، ممکن است در بزرگسالی مشکلاتی را ایجاد کند.

از آن‌جا که آهن یک عنصر ضروری در بدن انسان است و در فعالیت‌های سلولی مانند حمل اکسیژن، انتقال الکترون و تنظیم بیان ژن دخالت دارد، افزایش و کاهش آن در بدن می‌تواند موجب صدماتی شود.

به همین دلیل بررسی میزان مصرف و دوز استفاده از این ماده از اهمیت زیادی برخوردار است.

محققان با طراحی آزمایشی اثرات نانو اکسید آهن را در دوره‌ جنینی بر رشد و نمو بیضه‌ی موش بالغ مورد بررسی قرار دادند.

در این آزمایش از 30 رأس موش سفید آزمایشگاهی ماده‌ باردار استفاده شد.

تقسیم بندی موشها:

• گروه‌های تزریق نانو (گروه تجربی)
• تزریق حلال نانو (گروه شم)
• عدم تزریق نانو اکسید آهن (گروه کنترل)

موش‌های گروه تجربی را در دوره‌ بارداری با سه بار تزریق دوزهای مختلف ۱۰، ۳۰ و ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن موش در معرض این نانو ماده قرار دادند.

پس از به دنیا آمدن فرزندان، زاده‌های نر جدا شد و بعد از بلوغ بررسی‌های ماکروسکوپی، میکروسکوپی و بافت‌شناسی روی آن‌ها صورت گرفت.

نتایج

افزایش برخی پارامترها مانند تعداد اسپرم اپیدیدیمی در دوزهای ۱۰ و ۳۰ میلی‌گرم، وزن بیضه در دوز ۳۰ میلی‌گرم، اسپرماتوسیت اولیه در دوز ۱۰ میلی‌گرم و کاهش برخی دیگر مانند قطر بیضه در هر سه گروه تجربی و حجم بیضه در دوز ۵۰ میلی‌گرم را نشان دادند.

به‌علاوه تغییراتی از قبیل به هم‌ریختگی و واکوئله شدن در دوزهای بالا مشاهده شد.

نتایج آزمایش نشان داد که با توجه به عبور نانواکسیدآهن از غشای سلولی و نیز با توجه به توان اکسیدکنندگی و احیای آن، نانو اکسید آهن در دوزهای کم به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و در دوزهای بالا سمیت نشان می‌دهد و این بیان‌گر پتانسیل دوگانه‌ این نانوماده است.

گردآوری:کیوسک نانو