تاریخچه و ارائه فناوری نانو در عصر نوین (معرفی محققان و پیشروان این فناوری)

تاریخچه و ارائه فناوری نانو در عصر نوین

دانشمند ژاپنی Nario Taniguchi برای اولین بار واژه فناوری نانو را در سال 1353 استفاده کرد

که این واژه برای توضیح ماشین هایی با دامنه کاربردی کوچک تر از یک میکرون استفاده شد.

اما این موضوع شروع واقعی نبود در ادامه مبحث به رویداد ها و کشف های دیگری از نانو خواهیم پرداخت که باعث پیشرفت اصلی این فناوری شدند.

پس در ادامه همراه ما در کیوسک نانو باشید.

تاریخچه و ارائه فناوری نانو در عصر نوین (معرفی محققان و پیشروان این فناوری)

1236 هجری شمسی:‌

مایکل فارادی نانوذرات کلوئید طلای یاقوتی را که در شرایط نوری متفاوت رنگ‌های مختلفی داشت کشف کرد.

1315:

اروین مولر که در آزمایشگاه تحقیقاتی شرکت زیمنس کار می‌کرد «میکروسکوپ نشر میدان» را ساخت که می‌شد با استفاده از آن تصاویری با بزرگنمایی در حدود اتم را دید.

1326:

گروهی از دانشمندان آزمایشگاه Bell‌ ترانزیستورهای نیمه رسانا را کشف کردند. این کشف باعث پیشرفت بزرگی در دانش نیمه رساناها و منجر به ساخت وسایل الکترونیکی ارزشمندی شد که انسان را وارد عصر اطلاعات کرد.

1329:

ویکتور لامر و رابرت دینگر تئوری و چگونگی رشد مواد کلوئیدی با اندازه یکسان را ارائه کردند. این تئوری منجر به ساخت کاغذهای خاص، رنگ‌ها، مواد لایه نازک و فناوری دیالیز شد.

1330:‌

اروین مولر «میکروسکوپ جریان یون» را ساخت که به وسیله آن می‌شد آرایش اتم‌ها را در لبه فلز تیز دید. وی اولین بار فلز تنگستن را با استفاده از این میکروسکوپ بررسی کرد.

1335:

آرتور ون‌هیپل در دانشگاه MIT مفهوم مهندسی مولکولی را پایه ریزی کرد و پیش برد که در نتیجه آن بسیاری از مواد دی‌الکتریک،‌ فروالکتریک و پیزوالکتریک ساخته شدند.

1337:

جک کیلبی از شرکت Texas Instruments اولین «مدار مجتمع» را ساخت و به همین دلیل در سال 1379 برنده جایزه نوبل شد.

1338:

ریچارد فاینمن فیزیکدان دانشگاه فناوری کالیفرنیا سخنرانی معروفی با عنوان «فضای زیادی در زیر وجود دارد» انجام داد و در آن امکان و بررسی مهندسی اتم‌ها را مطرح کرد.

1344:

گوردون مور از مؤسسان شرکت Intel در مقاله‌ای که در مجله Electronics چاپ شد چندین پیش بینی درباره آینده لوازم الکتریکی، ترانزیستورها و IC ها کرد.

1353:

دانشمند ژاپنی نوریو تانیگوچی از دانشگاه فناوری ژاپن اولین بار از واژه «فناوری نانو» استفاده کرد.

1360:

گِرد بینیگ و هنریش روهرر که در آزمایشگاه IBM‌ در زوریخ کار می‌کردند «میکروسکوپ تونلی روبشی» (Scanning Tunneling Microscope) را ساختند که با استفاده از آن دانشمندان می‌توانستند برای اولین بار اتم‌ها را ببینند و کنترل کنند. آن‌ها در سال 1365 برنده جایزه نوبل شدند.

1360:

دانشمند روسی الکسی اکیمف ساختارهای نیمه رساناهای نانوکریستال ساخته شده از ذرات کوانتومی در بستر شیشه را کشف کرد و پژوهش‌های گسترده‌ای بر خواص الکتریکی و نوری آن‌ها انجام داد.

1364:‌

چند دانشمند توانستند ساختاری از مولکول‌های کربن شبیه به توپ فوتبال به نام Buckminsterfullerenes یا C60 بسازند که ۰٫۷ نانومتر قطر داشت. این گروه در سال ۱۳۷۵ برنده جایزه نوبل شیمی شدند.

1364:‌

لوییس بروس از آزمایشگاه Bell‌ «نانوکریستال‌های نیمه رسانای کلوئیدی» یا «ذرات کوانتومی» را ساخت و به همین خاطر در سال 1387 برنده جایزه نوبل شد.

1365:

گروهی از دانشمندان موفق به اختراع «میکروسکوپ نیروی اتمی» شدند که با کمک آن می‌توانستند ساختار مواد را در ابعاد کمتر از نانومتر ببینند، اندازه بگیرند و کنترل کنند.

1368:

در آزمایشگاه IBM‌ Don Eigler و Erhard Schweizer توانستند با ۳۵ اتم زنون علامت تجاری شرکت IBM‌ را بسازند که نشان‌دهنده توانایی آن‌ها در کنترل دقیق جایگاه اتم‌ها و ساخت تجهیزات با استفاده از فناوری نانو بود.

1369:‌

نخستین شرکت‌های فناوری نانو همچون Nanophase Technologies، Helix Energy Solutions Group، Zyvex و Nano-Tex آغاز به کار کردند.

1370:‌

Sumio Iijima از شرکت NEC‌ «نانو لوله‌های کربنی» را کشف کرد. این نانو لوله‌ها ویژگی‌های بسیار منحصر به فردی از نظر استقامت،‌ رسانایی الکتریکی و گرمایی دارند.

تاریخچه و ارائه فناوری نانو در عصر نوین (معرفی محققان و پیشروان این فناوری)

1371:

گروهی از دانشمندان در شرکت Mobil Oil مواد کاتالیز شده با مواد نانو را با نام‌های MCM-41 و MCM-48 ساختند که از آن‌ها در صنایع مختلفی همچون نفت و گاز، تصفیه آب، داروسازی و غیره استفاده می‌شود.

1372:‌

مونگی باوندی از دانشگاه MIT‌ روش ساخت کنترل شده نانوکریستال‌ها (ذرات کوانتومی) را ابداع کرد و راه را برای پیشرفت‌های بسیاری در زمینه‌های گوناگون از محاسبات زیستی تا مولدهای نیروی خورشیدی باز کرد.

1377:

کارگروه مشارکتی فناوری نانو (IWGN) تحت نظارت کنسول ملی علوم و فناوری آمریکا تأسیس شد تا درباره علوم و فناوری در مقیاس نانو و آینده این فناوری تصمیم گیری کند.

1378:

چاد میرکین از دانشگاه Northwestern «نانولیتوگرافی dip-pen» را کشف کرد که با استفاده از آن امکان ساخت مدارهای الکتریکی تکرار پذیر و ساخت طرح‌های مختلف از مواد زیستی برای تحقیقات سلولی، حکاکی در مقیاس نانو و کاربردهای دیگر فراهم شد.

1379:

وسایل ساخته شده با استفاده از فناوری نانو روانه بازار مصرف شدند. این وسایل شامل :

دست‌اندازهای مقاوم به سایش، توپ‌های گلف با هدایت بهتر، راکت‌های تنیس سبک‌تر، جوراب‌های ضدباکتری دارای نانوذرات نقره، عینک‌های آفتابی شفاف‌تر، لباس‌های ضد لک و ضد آب، لوازم آرایشی و بهداشتی با عمق نفوذ بیشتر، شیشه‌های عینک ضد خش، باتری‌هایی با سرعت شارژ بالاتر و نمایشگرهایی با کیفیت بهتر برای تلویزیون، تلفن همراه و دوربین دیجیتال بودند.

1382:

گروهی از دانشمندان دانشگاه Rice پوسته نانوذرات طلا را ساختند که اندازه آن‌ها قابل تنظیم بود و می‌شد از آن به عنوان بستری برای ساخت وسایل تشخیصی، اکتشافی، دارو رسانی، جراحی و غیره استفاده کرد.

1383:‌

سانی آلبانی اولین دوره دانشگاهی در زمینه فناوری نانو را در آمریکا راه اندازی کرد.

1384:‌

دانشمندان دانشگاه انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا تئوری «محاسبات بر اساس DNA» و «خود سامانی الگوریتمی» را ارائه دادند که در محاسبات رشد نانوکریستال‌ها از آن استفاده شد.

1385:

دانشمندان دانشگاه Rice‌ نانو خودرویی بر اساس oligo(phenylene ethynylene) با محورهایی از جنس آلکین و چهار چرخ از جنس C60 ساختند. این خودرو بر اثر افزایش حرارت بر روی بستری از طلا به خاطر چرخش C60 حرکت می‌کرد. در دمای بالای ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد سرعت حرکت این خودرو آن‌قدر زیاد می‌شد که دانشمندان نمی‌توانستند آن را دنبال کنند.

تاریخچه و ارائه فناوری نانو در عصر نوین (معرفی محققان و پیشروان این فناوری)

1386:

دانشمندان دانشگاه MIT با استفاده از ویروس‌های بی‌خطر باتری لیتیوم‌-یون ساختند که با روشی بسیار کم هزینه و دوستار محیط زیست ساخته می‌شد. این باتری دارای ویژگی‌هایی مشابه باتری‌های معمولی مورد استفاده در خودروهای الکتریکی و وسایل کوچک بود.

1389:

دانشمندان دانشگاه نیویورک دستگاه‌هایی بر اساس نانو ربات‌های شبیه به DNA‌ ساختند. گروهی از این نانو ربات‌ها توانایی خودسازی داشتند و می‌توانستند در شرایط مناسب نسخه‌های مشابه و پیچیده‌ای از خود بسازند.

1390:

شرکت IBM‌ سوزن سیلیکونی برای تشخیص مواد در ابعاد نانو و رسم نقشه نانومتری از سطح در کمترین زمان ممکن ساخت. این وسیله قادر است نقشه سطح مورد نظر را با دقت ۱۵ نانومتر تهیه کند.

گردآوری: کیوسک  نانو